Coby's ervaringen met de CI

Rond mijn 50ste werd ik langzaam steeds dover. Elke 6 jaar moest er weer een sterker en geavanceerder hoortoestel worden aangemeten. Tenslotte kon ik ook met de nieuwste toestellen zeer slecht spraakverstaan, totaal niet telefoneren en muziek luisteren was al jaren niet meer mogelijk. Mijn kleinkinderen kon ik niet horen, laat staan verstaan. Communiceren ging via email en sms. Toen ik plotseling alleen kwam te staan was dat extra moeilijk.

Nu vier jaar geleden kwam ik opnieuw bij de audicien voor nieuwe apparaten. Nadat ik twee Phonak Naïda’s had geprobeerd, adviseerde de audicien mij eens aan een CI te denken. Nou daar dacht ik dikwijls aan, maar er werd mij dan altijd gezegd; nee niks voor U. Ook bij mijn laatste bezoek aan de oorarts werd mij dit verteld, ditmaal omdat ik te oud zijn. Nadat de audicien mij en mijn zoon verzekerde dat daar niet naar werd gekeken, maakten we een afspraak bij de VUMC te Amsterdam.

Toen ging het balletje rollen. Na verschillende onderzoeken kreeg ik in december 2009 het CI. 6 weken na de operatie werd de processor aangesloten. Nou dat was wel even schrikken, een enorme kakafonie aan geluiden waar geen chocola van was te maken. Nadat de audioloog een paar instellingen had gedaan verstond ik toch een paar woorden maar het geluid was niet fraai, de logopediste stelde me gerust: Het wordt beter.

En ja! 4 dagen later kon ik al woorden verstaan in een stille omgeving. Onder begeleiding van het CI-team en met mijn oefenpartner zijn we heel hard aan het werk gegaan (elke dag een uur thuis intensief oefenen, 3 maanden lang). Het resultaat is geweldig, nu na 3 jaar kan ik volledig normaal communiceren, reizen maken, tv horen en…. mijn favoriete muziek horen. Ik ben zelfs naar concerten geweest. Ik kan nog steeds blij worden van gewone geluiden als het klateren van water, vogelgeluiden, piepjes van de magnetron, ruizen van bladeren in de wind. Mijn eerste ervaring op straat was dat iemand mij naar de weg vroeg en ik kon het VERSTAAN.