Peter Raggers (II)

Na de operatie tot einde interne hoorrevalidatie

Deel 1 spreekt voor zich. Operatie gelukt; de eerste controlefitting eveneens goed verlopen ofwel de techniek doet het. De eerste woorden heb ik gehoord,  zelfs in de verte het gesprek maar niet voldoende om dit te kunnen herhalen. Het geluid was heel lelijk. Blikkerig en robotachtig maar toch voor het eerst in 15 jaar weer geluid in mijn linkeroor!! Nu op weg naar wondherstel en dan de hoorrevalidatie.

Wat ik eerst had als, we zien wel, was inmiddels omgeslagen in; wanneer kunnen we beginnen?!!!!! 7 jan 2013 was het zo ver. De aansluiting werd een feit. Zoals toen en ook later zou blijken beginnen alle  fittingen met het meten van de elektroden. Tot wanneer hoor je nog een piepje. Op basis daarvan wordt het programma ingesteld en bijgesteld. Spannend, heel spannend. Nu werden meteen alle zestien elektroden ingesteld. Alle 16 werkten en ik kon horen. Ach, het klinkt zo eenvoudig maar nu zeven weken later kruipen de emoties weer omhoog. En horen, ja wat hoorde je feitelijk. Ga maar even buiten wandelen en testen, over een uur heb je de eerste logopedie. Begrip alom. Naar buiten toe. IJskoud was het in Leiden, de spoorwegen hadden aangepaste rijtijden. Erna en ik lopen door het ziekenhuis Tikke Tak Tikke Tak. Dames op hakjes. Bij de draaideuren een gezoem van jewelste. Blijkbaar normaal. Op straat rare geluiden, sissend. Er kwam een bus aan. Even naar de trein het station in, wat een kabaal, niets te onderscheiden. Maar ik hoorde Erna’s stem wel, we konden bijna praten. Alleen tja we zijn meer dan 40 jaar gelukkig bij elkaar en Erna liep altijd rechts zoals dat behoort volgens de etiquette toch? Maar vooral ook omdat daar mijn hoorapparaat zat. Echter nu niet. Dus pas na een poos hadden we dat door en Erna ging links lopen, vreemd hoor. Maar nu ging het wel, haar verstaan. Ach hoe mooi.

Wij weer terug. Logopedie. Wat moet je daar van verwachten als goed sprekend iemand. Wederom de alleraardigste dames. Je voelde je meteen op je gemak, niets geen woordjes , die komen wel, eerst maar eens de ervaringen van nu.

Aan het eind van de eerste week de nul-meting. Met CI en zonder hoorapparaat natuurlijk, die mag de komende maanden niet in. Had voor de operatie reeds een nul-meting gehad met hoortoestel 69 % in de ideale omstandigheden. Maar met ruis nog geen 20 % en dat is meer de werkelijkheid. Maar goed je moet appels met appels vergelijken en daar zorgen gelijke omstandigheden voor. Die eerste meting leverde een score op van 67 % spraakverstaan op basis van 65 dB wat het gemiddelde normale stemgeluid schijnt te zijn. Men was geheel verbaasd, dit kwam niet vaak voor zei men, normaal is gemiddeld 45 % spraakverstaan bij de eerste meting.

Ik maak overigens gebruik van een leentoestel de Neptune van AB in afwachting van de nieuwste achter het hoortoestel. Maar die komt pas medio 2013 uit. Maar wat ben ik blij met mijn nieuwste implantaat , het HIResolution Bionic Ear Cochleair Implantaat met de HIFocus V elektrodendrager. Zo dun en voorgevormd. Weet niet of dit goede, snelle horen hiermee te maken heeft maar het zal me niets verbazen.

Op naar huis want de volgende 14 dagen zullen we elke werkdag minimaal 2 logopediesessies hebben en vaak ook nog een fitting plus weer een hoortest. Voor de operatie zagen we er wel tegenop steeds naar Leiden te moeten gaan maar we maakten er maar een feestje van. Het eten is goed in het ziekenhuis en niet duur, je ontmoet vele leuke mensen in de wachtkamer. Al snel worden het kennissen. En je kunt er ook mooi de folders van de Stichting Plotsdoven/laatdoven kwijt. Je weet maar nooit of iemand er iets aan heeft toch? In die eerste week was er ook de tv uitzending van de Tiende van Tijl, waar de plots/laatdoven te gast waren. Dat moest ik zien natuurlijk. Heel stiekem tegen alle afspraken in deed ik tijdens het programma mijn hoortoestel in. Daarvoor natuurlijk alleen de CI dat klonk van geen kant die tv. Maar toen, hoorde ik weer klassieke muziek , mijn lievelingssoort muziek ooit. Zo mooi ,de tranen biggelden over de wangen en alle emoties van de afgelopen tijd kwamen er uit. Weer muziek horen en het mooi vinden. Hier gebeurde bijna iets onbegrijpelijks, met de CI alleen was het lelijk, bedenk wel; nog maar een paar dagen op mijn hoofd. Met mijn hoorapparaat die ik al 45 jaar heb alleen klonk het ook niet, heel vlak.
Maar in combinatie was het geluid rond en vol. De hoge tonen van de CI en de lage tonen van het hoortoestel kwamen samen. Het voelde als een warm bad. Of dat ook voor goed horende zo is zou mij worst wezen. Voor mij was en is het prachtig. Maar toen ja, afspraak is afspraak geen hoortoestel verder in, alleen de CI in alle situaties.

Het wordt een lang verhaal. Mij verveelt het nog niet, u hopelijk ook niet, er komt nog meer.

Die gehoortraining is heel belangrijk, misschien nog niet eens voor dat moment maar nu, nog maar zeven weken later pas, speelt het een  belangrijke rol. Het heeft de functie van de herhaling, van de herkenning. Het horen van de vooruitgang en daarmee de motivering om vol te houden. De fittingen gingen door, eerst was ik afgesteld op de 16 tonen. Dat ging heel goed. Zwaarder programma kon wel, de 120 tonen. Daarvoor had ik speciaal AB gekozen om het toonbereik.
Moest weer bijna vanaf het begin opnieuw beginnen. De scherpere klanken maar ook veel voller. Het ging overigens snel het wennen, na drie dagen zat ik weer op mijn niveau en daarna ging ik er over heen.

Weer een week later, nog maar week drie, werd de clear-voice ingeschakeld blijkbaar is dit niet bij iedereen het geval. Maar ik zou er voor pleiten om dit wel te doen. Clear-voice zorgt er voor dat de achtergrond geluiden minder worden. Van groot nut voor in de auto of trein, bij feestjes ofwel in drukke omgeving. Spraak verstaan wordt wellicht ietjes minder maar ook dat went want omdat de “herrie”minder is kan je toch ook in drukke omstandigheden blijven verstaan.

Ook toegevoegd werd op mijn verzoek de audioingang. Ik wou mijn CI of feitelijk mijn hoorzenuw extra trainen met behulp van luisterboeken. Begonnen met eenvoudige kinderboeken. Dat werd al snel saai. Toen boeken voor volwassenen met een (1) stem. Moeilijker maar goed te doen. Nu ben ik bezig met Mannen die vrouwen Haten, dat is heel lastig omdat dit in hoorspelvorm wordt opgedragen 7 verschillende stemmen, achtergrond geluiden en af en toe muziek. Gefluister enz. Als je dit boek goed kan volgen dan ben je er wel denk ik. Ik heb nog wat te doen.

Terug naar het begin, die logopedie oefeningen. Woordjes na zeggen die de logopediste achter een schermpje zegt. Je kunt de tekst meelezen. Dit is van groot belang voor de visuele inprenting in de hersens. Je hoort en ziet tegelijkertijd. De hersenen slaan dit in laatjes op en je kan het er uit halen als het nodig is. En streng dat die dames kunnen zijn, jeetje ik heb er geen ervaring mee maar volgens mij kan mijn persoonlijke logopediste wel een meesteres worden.
Ik openbaarde in mijn enthousiasme, dat ik heel soms toch mijn hoortoestel erbij gebruikte met name bij vergaderingen. Ik wou wel weten hoe dat was. Nou omdat mijn zoon er toen bij was kreeg ik net niet met de zweep maar moest beloven dat ik de gehele volgende week geen hoortoestel in zou doen. Heb ik beloofd en me er ook aan gehouden. En je had haar trotse gezicht moeten zien toen we vertelde dat de hoormeting een spraak verstaan van 88% had opgeleverd. Is dat even meeleven?

Toen op weg naar Leiderdorp, naar de gespecialiseerde logopedie praktijk, de eerste 14 dagen waren afgesloten in het LUMC tenminste wat de logopedie  betreft. De fitting en metingen bleven wel daar plaatsvinden. Moet zeggen dat ik in eerste instantie het nut niet zo inzag om dagelijks voor een half uurtje naar Leiderdorp te rijden. Ruim een uur heen en dus ook weer ruim een uur terug. Woordjes achter een scherm nazeggen. Toch wederom na 14 dagen moet ik zeggen het is zinvol geweest. Heel stelselmatig worden de klanken doorgenomen . Wat goed gaat, gaat goed, wat niet gaat daar krijg je extra oefenstof voor mee naar huis. Hierdoor kwam je aan alle klanken toe. Dat is heel nuttig. Wellicht van nog groter belang, je hebt een stok achter de deur om te oefenen en te oefenen en nog eens te oefenen. Is zeker nodig die eerste weken. Ik heb het geluk Erna  naast me te hebben met 40 jaar onderwijs ervaring en een heel duidelijke stem. Dat is helaas niet iedereen gegund.

Ik sluit deel 2 met de mededeling dat ik me soms in mijn hoogmoed weer horend noem. Natuurlijk als die dingen op en in mijn hoofd zitten en het doen.  Als die uit en af zijn ben ik gewoon weer doof en is en blijft het van groot belang om de gebaren te oefenen en te gebruiken. Ik heb zeer veel vergaderingen en daar gebruik ik nu wel mijn hoorapparaat bij. Met als resultaat, wellicht helaas, dat ik die geweldige schrijftolken schijnbaar, niet meer nodig heb. Schijnbaar omdat je ook over de angst van het eventueel falen heen moet. Is het echt zo dat ik alles hoor? Of doe ik maar net alsof? Zo ben ik toch 40 jaar het leven door gekomen? Is niet zomaar weg.

Op naar boven de 90% spraakverstaan.

Ik merk wel dat zoals altijd de laatste procentjes verbetering, moeilijker en ook vermoeiender zijn dan wellicht het hele voortraject. Maar de winst van meer spraakverstaan laat zich straks vast uitbetalen in het feit dat je niet altijd alert hoeft te zijn op wat er gezegd wordt. Het komt dan wellicht vanzelf naar je toe.